هفدهم ربیع الاول خجسته زادروز انگیزه خلقت، پیامبر رحمت، حضرت محمد صلوات الله علیه و آله و ولادت امام جعفر صادق(ع) است.
حضرت محمد(ص)، آخرين پيامبر الهى در 17 ربيع الاوّل از پدرى به نام "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادرى به نام " آمنه بنت وهب" ديده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تيره و تاريك، به ويژه عربستان را روشن گردانيد.
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پيش از تولد فرزندش محمد(ص)، در حالى كه همسرش آمنه، به چنين فرزندى، حامله بود، به همراه ساير بازرگانان قريش، جهت سفر تجارى عازم شام گرديد و در بازگشت از شام، در يثرب(مدينه منوّره) بيمار شد و در همان جا درگذشت و توفيق ديدار نوزاد خويش را نيافت.
وفات عبدالله، دو ماه و به روايتى هفت ماه پيش از تولد فرزندش حضرت محمد(ص) بود.
امّا آمنه، مادر گرامى رسول خدا(ص)، كه به تقوا، عفت و پاكيزگى در ميان بانوان قريش معروف بود، پس از تولد نور ديدهاش حضرت محمد(ص)، چندان در اين دنياى فانى زندگى نكرد.
وى دو سال و چهار ماه و به روايتى شش سال، پس از ميلاد رسول خدا(ص)، در بازگشت از يثرب، در مكانى به نام "ابوا" بدرود حيات گفت و در همان مكان مدفون شد.
رسول خدا(ص) پس از تولد، در كفالت جدش عبدالمطلب، بزرگ و سيد قريش مكه، قرار گرفت. عبدالمطلب جهت شير دادن نور ديدهاش محمد(ص)، در آغاز وى را به "ثويبه"، آزاد شده ابولهب سپرد ولى پس از مدتى وى را به "حليمه دختر عبدالله بن حارث سعديه" واگذار كرد.
حليمه، در ظاهر اگر چه دايه وى بود، ولى در حقيقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادرى كرد.
پيامبر اسلام(ص) از دوران كودكى داراى دو نام بود. يكى "محمّد" كه جد بزرگوارش عبدالمطلب، براى وى برگزيد و ديگرى "احمد" كه مادر ارجمندش آمنه، آن را انتخاب كرده بود.
